22. април 2010.

Posteri i logoi Svetskih prvenstava u fudbalu

Svetsko prvenstvo u fudbalu (FIFA World Cup) je takmičenje koje se održava svake četvrte godine. Prvo Svetsko prvenstvo održano je 1930. godine u Urugvaju, a pobedila je domaća ekipa porazivši u finalnoj utakmici Argentinu sa 4:2. Osoba koja je najzaslužnija za pokretanje SP u fudbalu je francuz Žil Rime. Po njemu je 1950. godine nazvana titula koja se tada dodeljivala pobedniku; Žil Rime kup - zlatni pehar težine 1,8 kilograma, izrađen od čistog zlata.


Godine 1970. Brazil je kao trostruki osvajač dobio taj trofej u trajno vlasništvo, ali su ga imali samo do 1983. godine kada je ukraden i do danas nije pronađen.

Godine 1971, predstavljen je novi i spektakularniji pehar, nazvan FIFA svetski kup. Napravljen od 18 karatnog zlata, ovaj pehar visine 36 cm i težine od 5 kg, delo italijanskog dizajnera Silvia Gaćaninija, procenjen je na preko 10 miliona dolara vrednosti. Pobednik svakog SP dobija u trajno vlasništvo identičnu, pozlaćenu, repliku, čija izrada košta oko 50.000 dolara.

Urugvaj 1930
FIFA je 1929. objavila da će prvo Svetsko prvenstvo u fudbalu biti održano u Urugvaju, zemlji čija je reprezentacija pobedila u fudbalu na dve prethodne Olimpijade, 1924. i 1928. godine. Istovremeno je obeležena i stogodišnjica od donošenja urugvajskog Ustava.

Na prvom Svetskom prvenstvu učestvovalo je trinaest zemalja. Uprkos tome što se nekoliko evropskih država uopšte nije odazvalo pozivu, prvi gol u istoriji Svetskog kupa dao je jedan Francuz - Lisjen Loran. On je gol postigao tokom utakmice protiv Meksika, koju je Francuska dobila rezultatom 4:1.

Polufinale:
Argentina - SAD 6:1
Urugvaj - Jugoslavija 6:1

Finale:
Urugvaj - Argentina 4:2
Odigrano 30. jula, na Centenary Stadium-u u Montevideu, pred 93.000 gledalaca.

SVETSKI ŠAMPION: URUGVAJ

Italija 1934.
Benito Musolini je ovo Svetsko prvenstvo doživeo kao sjajnu priliku da malo "izreklamira" svoj fašistički pokret. Italija je u finalu pobedila Čehoslovačku sa 2:1 (u produžecima).

Ovo je bilo prvo Svetsko prvenstvo na kome su se kvalifikacione utakmice igrale po grupama.

Četvrtfinale:
Austija - Mađarska 2:1
Italija - Španija 1:1 (2:1 u produžecima)
Nemačka - Švedska 2:1
Čehoslovačka - Švajcarska 3:2

Polufinale:
Italija - Austrija 1:0
Čehoslovačka - Nemačka 3:1

Finale:
Italija - Čehoslovačka 2:1
Finale je odigrano 10. juna, na stadionu PNF, u Rimu, pred 55.000 gledalaca.

SVETSKI ŠAMPION: ITALIJA

Francuska 1938.
Prvi šampionat u kome su se i domaćini i prethodni svetski šampioni automatski kvalifikovali. Italija je ponovo pobedila, mada je brazilska reprezentacija - koja je tada tek bila u usponu - izgubila samo zahvaljujući tome što njen najvažniji napadač, Leonidas, nije igrao u polufinalu.

Trener italijanske reprezentacije, Otorino Barasi, čuvao je od 1939. godine dragoceni trofej sa Svetskog prvenstva (Kup Žila Rimea) u kartonskoj kutiji za cipele, ispod svog kreveta. Tamo je "prespavao" (trofej, ne trener Barasi!) čitav Drugi svetski rat.

Četvrtfinale:
Švedska - Kuba 8:0
Brazil - Češka 2:1 sa produžecima
Mađarska - Švajcarska 2:0
Italija - Francuska 3:1

Polufinale:
Italija - Brazil 2:1
Mađarska - Švedska 5:1

Finale:
Italija - Mađarska 4:2
Odigrano 19. juna, na Stade Olympique de Columes, u Parizu, pred 45.000 gledalaca.

SVETSKI ŠAMPION: ITALIJA

Brazil 1950.
Najuspešnije reprezentacije iz kvalifikacija igrale su po sistemu turnira, a 16. juli 1950. urezao se u sećanje mnogih stanovnika Urugvaja. U finalnoj utakmici, Brazilu je bio dovoljan nerešen rezultat da bi osvojio trofej, pošto je igrao na domaćem terenu.

Međutim, reprezentacija Urugvaja uspela je da rezultat od 1:0 u korist Brazila potpuno preokrene u drugom poluvremenu i odnese pobedu i trofej, rezultatom 2:1.

Finale:
Brazil - Švedska 7:1
Urugvaj - Španija 2:2
Brazil - Španija 6:1
Urugvaj - Švedska 3:2
Švedska - Španija 3:1
Urugvaj - Brazil 2:1
Finalna utakmica odigrana je 04. jula, na stadionu Marakana, u Riu de Žaneiru, pred skoro 200.000 gledalaca (199.854).

SVETSKI ŠAMPION: URUGVAJ

Švajcarska 1954.
Na prvom Svetskom kupu na kome su igrači nosili majice sa brojevima, favoriti su bili - Mađari. U timu su imali čuvenog Ferenca Puškaša, dvadeset i osam utakmica odigrali su bez ijednog poraza, a osvojili su i zlatnu medalju na prethodnoj Olimpijadi. U danas čuvenom polufinalu, pobedili su dotadašnje svetske šampione, Urugvaj, sa 4:2 u produžecima.

Međutim, u finalnoj utakmici, iako su u jednom trenutku vodili sa 2:1, reprezentacija SR Nemačke savladala je Mađare sa 3:2 i "ispred nosa" im odnela titulu svetkog šampiona.

Polufinale:
SR Nemačka - Austrija 6:1
Mađarska - Urugvaj 4:2 (sa produžecima)

Finale:
SR Nemačka - Mađarska 3:2
Odigrano 04, jula, na stadionu Wankdorf, u Bernu, pred 60.000 gledalaca.

SVETSKI ŠAMPION: SR NEMAČKA

Švedska 1958.
Prvo Svetsko prvenstvo bez originalnog trofeja (Kupa Žila Rimea), koji je ukraden dve godine ranije. Značajno je, pre svega, po debitantskom nastupu sedamnaestogodišnjeg brazilskog reprezentativca Edsona Arantesa do Nascimentoa.

Svega četiri utakmice i šest golova kasnije, taj mladić bio je član reprezentacije svetskih šampiona, a ceo svet je znao za njega... Kao i za njegov nadimak - Pele.

Na Svetskom kupu u Švedskoj postignut je još jedan rekord koji, do danas, niko nije oborio: Žist Fontan postigao je čitavih trinaest golova za reprezentaciju Francuske!

Četvrtfinale:
Brazil - Vels 1:0
Francuska - Severna Irska 4:0
Švedska - SSSR 2:0
SR Nemačka - Jugoslavija 1:0

Polufinale:
Brazil - Francuska 5:2
Švedska - SR Nemačka 3:1

Finale:
Brazil - Švedska 5:2
Finalna utakmica odigrana je na starionu Rasunda u Stokholmu, pred 49.737 gledalaca.

SVETSKI ŠAMPION: BRAZIL

Čile 1962.
Brazil je ponovo odneo trofej, uprkos tome što se Pele povredio tokom druge utakmice (protiv Čehoslovačke). Brazilsku reprezentaciju kao da to nije naročito uzdrmalo, iako nikada nisu uspeli da zablistaju kao u Švedskoj, četiri godine ranije.

U Čileu je, po prvi put, primećeno da nešto agresivniji stil igre postaje veoma popularan, i to naročito kod evropskih reprezentacija.

Bez Pelea, brazilska reprezentacija se u napadu oslanjala na krilnog igrača Garinču, koji je dodavao lopte prvoj liniji - veoma "gladnoj golova" - u kojoj su bili Vava, Amariljdo i Zito. Domaćini Čile izgubili su u polufinalu od "nesavladive" reprezentacije Brazila.

Četvrtfinale:
Čile - SSSR 2:1
Brazil - Engleska 3:1
Čehoslovačka - Mađarska 1:0
Jugoslavija - SR Nemačka 1:0

Polufinale:
Brazil - Čile 4:2
Čehoslovačka - Jugoslavija 3:1

Finale:
Brazil - Čehoslovačka 3:1
Odigrano 17. juna, na Nacionalnom stadionu u Santjagu, pred 68.679 gledlaca.

SVETSKI ŠAMPION: BRAZIL

Engleska 1966.
Engleska je, kako se to najčešće kaže, "kolevka fudbala", ali engleska reprezentacija nikada nije postigla naročit uspeh na Svetskom prvenstvu.

Međutim, 1966. godine šampionat je održan baš u Engleskoj, pa je reprezentacija domaćina, jedva dočekavši tu priliku, odnela pobedu koja se smatra "neprevaziđenim uspehom u istoriji engleskog fudbala".

Džeof Herst postigao je het-trik (tri uzastopna gola) u utakmici protiv SR Nemačke - iako do dana današnjeg traju žučne rasprave o tome da li je lopta u drugom pogotku uopšte prešla gol-liniju, odbivši se prethodno od prečke.

Četvrfinale:
SSSR - Mađarska 2:1
SR Nemačka - Urugvaj 4:0
Portugalija - Severna Koreja 5:3
Engleska - Argentina 1:0

Polufinale:
SR Nemačka - SSSR 2:1
Engleska - Portugalija 2:1

Finale:
Engleska - SR Nemačka 4:2 (u produžecima)
Finale je odigrano 30. jula na Vembliju u Londonu, pred 93.802 gledalaca.

SVETSKI ŠAMPION: ENGLESKA

Meksiko 1970.
Svetsko prvenstvo u Meksiku označilo je i kraj Kupa Žila Rimea - odlučeno je, naime, da zemlja čija reprezentacija ostvari treću pobedu zaredom u Svetskom kupu stiče pravo da zauvek zadrži taj trofej.

U finalu je zato izbio pravi mali rat između reprezentacija Brazila i Italije, ali ništa nije moglo da zaustavi Pelea i njegov tim. Bukvalno su "izgurali" Italijane sa terena, i odneli ubedljivu pobedu od 4:1.

Na žalost, samo nekoliko godina kasnije, Kup Žila Rimea je nestao, i niko ga više nikada nije video.

Ovo je, inače, bilo prvo Svetsko prvenstvo na kome je učestvovala i jedna reprezentacija iz Afrike - Maroko, a svoj debitantski nastup imali su i Izraelci. Takmičenje je donekle "osakatilo" odsustvo Argentine i Portugalije, koje se uopšte nisu kvalifikovale u njegove završne runde.

SR Nemačka je dobila priliku da se "osveti" Engleskoj, pobedom od 5:4 (nakon prvobitnog vođstva Engleza od 2:0), a Pele je rekao "zbogom" Svetskom kupu - i ušao u istoriju.

Četvrtfinale:
Brazil - Peru 4:2
Italija - Meksiko 4:1
SR Nemačka - Engleska 5:4 (u produžecima)
Urugvaj - SSSR 1:0 (u produžecima)

Poufinale:
Italija - SR Nemačka 4:3
Brazil - Urugvaj 3:1

Treće i četvrto mesto:
SR Nemačka - Urugvaj 1:0

Finale:
Brazil - Italija 4:1
Odigrano 21. juna, na stadionu Azreca u Meksiko sitiju, pred 107.412 gledalaca.

SVETSKI ŠAMPION: BRAZIL


SR Nemačka 1974.
"Paklena pomorandža", "Totalni fudbal" - to su samo dva od mnogih nadimka koje su sportski komentatori i kasnije fudbalski istoričari nadenuli holandskoj reprezentaciji iz 1974. godine, na čelu sa maestrom Johanom Krojfom. Holanđani su, bukvalno, gazili sve pred sobom. U finalu, u kome su igrali protiv SR Nemačke, dali su gol iz penala u prvom minutu igre!

Domaćini su, međutim, na kraju ipak uspeli da savladaju holandsku reprezentaciju - pre svega zahvaljujući golgeteru Gerdu Mileru, koji je na svetskim prvenstvima postigao ukupno četrnaest golova.

U statistikama se na ovom Svetskom kupu po prvi put pojavila i DR Nemačka, koja je svoje "zapadne komšije" - SR Nemačku - pobedila sa 1:0, i to u prvom kolu utakmica po grupama.

Drugo kolo

Grupa A:
Holandija - Argentina 4:0
Brazil - DR Nemačka 1:0
Holandija - DR Nemačka 2:0
Brazil - Argentina 2:1
Holandija - Brazil 2:0
Argentina - DR Nemačka 1:1

Grupa B:
SR Nemačka - Jugoslavija 2:0
Poljska - Švedska 1:0
SR Nemačka - Švedska 4:2
Poljska - Jugoslavija 2:1
Švedska - Jugoslavija 2:1
SR Nemačka - Poljska 1:0

Treće i četvrto mesto:
Poljska - Brazil 1:0

Finale:
SR Nemačka - Holandija 2:1
Finale je odigrano 07. jula, na Olimpijskom stadionu u Minhenu, pred 77.822 gledalaca.

SVETSKI ŠAMPION: SR NEMAČKA

Argentina 1978.
Domaćini, Argentina, pobedili su na Svetskom prvenstvu 1978, iako je toj reprezentaciji to bio tek drugi put u finalu "planetarnog šampionata".

Čitavo takmičenje obeležile su brojne kontroverze: Johan Krojf odbio je da učestvuje u znak protesta protiv argentinske vojne hunte, koja, prema njegovim tvrdnjama, nije poštovala ljudska prava stanovnika Argentine. Pored toga, tokom čitavog šampionata pronoslile su se "korupcionaške" glasine o sudijama koje primaju mito, nameštenim rezulatitma, i slično.

Na terenu su domaćini vodili glavnu reč - pobedili su Holandiju u napetom finalu. Prekaljeni odbrambeni igrač, Daniel Pasarela, i "matador" Mario Kempez predvodili su tim u prugastim plavo-belim dresovima, koji se još od daleke 1930. godine nije ni jednom pojavio u finalu SP.

Drugo kolo

Grupa A:
SR Nemačka - Italija 0:0
Holandija - Austrija 5:1
Italija - Austrija 1:0
SR Nemačka - Holandija 2:2
Holandija - Italija 2:1
Austrija - SR Nemačka 3:

Grupa B:
Argentina - Poljska 2:0
Brazil - Peru 3:0
Argentina - Brazil 0:0
Poljska - Peru 1:0
Brazil - Poljska 3:1
Argentina - Peru 6:0

Treće i četvrto mesto:
Brazil - Italija 2:1

Finale:
Argentina - Holandija 3:1 (u produžecima)
Odigrano 25. juna na stadionu River Plate u Buenos Airesu, pred 77.260 gledlaca.

SVETSKI ŠAMPION: ARGENTINA

Španija 1982.
Brazilska reprezentacija je u Španiju dovela svoj "drim-tim", koji je iz utakmice u utakmicu briljirao - sve do pojave "problematičnog" Paola Rosija. Italijanski napadač pomalo "šarene" reputacije - bio je suspendovan zbog navodnog nameštanja rezultata - uspeo je da sve druge probleme ostavi iza sebe i u potpunosti se posvetio Svetskom prvenstvu. Postigao je tri gola koja su, praktično, eliminisala Brazil iz daljeg takmičenja.

SR Nemačka je takođe "popustila" pred Rosijevim napadima u samom finalu, nakon što su Italijani poslali francusku reprezentaciju Mišela Platinija na klupu, u danas već čuvenom "španskom polufinalu".

Ovo je bilo prvo Svetsko prvenstvo u kome su učestvovale dvadeset i četiri reprezentacije - između ostalih i Kamerun, a Argentina je svetu po prvi put predstavila igrača po imenu Dijego Armando Maradona.

Drugo kolo

Grupa A:
Poljska - Belgija 3:0
SSSR - Belgija 1:0
Poljska - SSSR 0:0

Grupa B:
SR Nemačka - Engleska 0:0
SR Nemačka - Španija 2:1
Španija - Engleska 0:0

Grupa C:
Italija - Argentina 2:1
Brazil - Argentina 3:1
Italija - Brazil 3:2

Grupa D:
Francuska - Austrija 1:0
Austrija - Severna Irska 2:2
Francuska - Severna Irska 4:1

Polufinale:
Italija - Poljska 2:0
SR Nemačka - Francuska 8:7 (sa produžecima i penalima)

Treće i četvrto mesto:
Poljska - Francuska 3:2

Finale:
Italija - SR Nemačka 3:1
Finale je odigrano 11. jula, na stadionu Santjago Bernabeu u Madridu, pred 77.260 gledalaca.

SVETSKI ŠAMPION: ITALIJA

Meksiko 1986.
Svetsko prvenstvo u Meksiku obeležio je jedan jedini igrač - Dijego Armando Maradona, argentinski broj 10. Maradona je praktično sam doveo svoj tim do pobede i trofeja - bilo da je u pitanju bio takozvani "gol ruke Božije" protiv Engleske, suludi dribling kroz polovinu engleskih odbrambenih igrača koji je potom usledio, ili hrabri pas i "odbrambeni zid" Horhea Buručage.

SR Nemačka po drugi put je izgubila u finalu - ali je zato, ako ništa drugo, u polufinalu pobedila Francusku.

Francuzi su, s druge strane, penalima izbacili Brazil iz takmičenja, u utakmici tokom koje je vladala - u najmanju ruku - veoma "naelektrisana" atmosfera.

Četvrtfinale:
Francuska - Brazil 5:4 (sa produžecima i penalima)
SR Nemačka - Meksiko 4:1(sa produžecima i penalima)
Argentina - Engleska 2:0
Belgija - Španija 6:5 (sa produžecima i penalima)

Polufinale:
SR Nemačka - Francuska 2:0
Argentina - Belgija 2:0

Treće i četvrto mesto:
Francuska - Belgija 4:2 (sa produžecima)

Finale:
Argentina - SR Nemačka 3:2
Odigrano 29. juna, na stadionu Azteka u Meksiko sitiju, pred 116.026 gledalaca.

SVETSKI ŠAMPION: ARGENTINA
Italija 1990.
Iz trećeg pokušaja, SR Nemačka je konačno pobedila u finalu, a proslava pobede krunisana je, na neki način, i ujedinjenjem razjedinjene nemačke države krajem 1990. godine.

Uprkos tome što su u polufinalu izbacili iz takmičenja domaćine Italijane, Argentinci zbog povrede Maradone nisu uspeli da se domognu trofeja.

Ovo Svetsko prvenstvo zapamćeno je i po izuzetno niskom standardu igre. Kostarika je, između ostalog, imala svoj debitantski nastup, a Kolumbijci su tek drugi put za punih dvadeset i osam godina ušli u takmičenje za Svetski kup. Stigli su do drugog kola.

Četvrtfinale:
Argentina - Jugoslavija 3:2 (sa produžecima i penalima)
Italija - Irska 1:0
SR Nemačka - Čehoslovačka 1:0
Engleska - Kamerun 3:2

Polufinale:
Argentina - Italija 5:2 (sa produžecima i penalima)
SR Nemačka - Engleska 5:4 (sa produžecima i penalima)

Treće i četvrto mesto:
Italija - Engleska 2:1

Finale:
SR Nemačka - Argentina 1:0
Ovo finale odigrano je 08. jula, na Olimpijskom stadionu u Rimu, pred 73.603 gledalaca.

SVETSKI ŠAMPION: SR NEMAČKA

Sjedinjene Države 1994.
Svetsko prvenstvo u Americi obeležio je veliki broj posetilaca i navijača, doping-skandal Dijega Armanda Maradone, kao i pobeda domaćina SAD nad Kolumbijom.

Nakon povratka u Kolumbiju, odbrambenog igrača reprezentacije te zemlje Andresa Eskobara ubio je gangster koji je smatrao da je upravo Eskobar kriv za gol koji su Kolumbiji dali Amerikanci.

Bolivija, Nigerija i Saudijska Arabija imale su svoje "debitantske nastupe" na SP 1994. Nijedna od reprezentacija iz Velike Britanije nije prošla kvalifikacije za ovaj Svetski kup.

Brazil je savladao Italiju u finalu, koje je po prvi put u istoriji odlučeno penalima. Time je brazilska reprezentracija osvojila do danas neprevaziđenu četvrtu titulu - zahvaljujući, između ostalog i tome što je zvezda italijanskog fudbala, Roberto Bađo, promašio penal. Bila je to mala uteha za brazilsku naciju, ophrvanu bolom zbog pogibije legendarnog vozača Formule 1, Ajrtona Sene.

Četvrtfinale:
Italija - Španija 2:1
Brazil - Holandija 3:2
Švedska - Rumunija 7:6 (sa penalima i produžecima)
Bugarska - Nemačka 2:1

Polufinale:
Italija - Bugarska 2:1
Brazil - Švedska 1:0

Treće i četvrto mesto:
Švedska - Bugarska 4:0

Finale:
Brazil - Italija 3:2 (sa penalima i produžecima)
Odigrano 17. juna, na stadionu Pasadena Rose Bowl u Los Anđelesu, pred 94.194 gledalaca.

SVETSKI ŠAMPION: BRAZIL


Francuska 1998.
Francuska je po drugi put organizovala Svetsko prvenstvo, uspevši usput da trofej FIFA-e zadrži na svojoj teritoriji. Plejmejker Zinedin Zidan i njegov tim kao da su želeli da nekako "nagrade" Mišela Platinija, zvezdu prvenstava iz 1982. i 1986, koji je bio jedan od organizatora ovog Svetskog kupa.

Međutim, za razliku od "solidnih" francuskih reprezentacija koje su u Španiji osvojile četvrto, a u Meksiku treće mesto, ova iz 1998. delovala je apsolutno nepobedivo.

Brazil nije uspeo da sačuva šampionsku titulu, a do dana današnjeg nikom nije jasno šta se dogodilo sa njihovim napadačem Ronaldom, koga je dan pre finalne utakmice uhvatio grč.

U sudaru "večitih neprijatelja", Iran je pobedio Đavolske Sjedinjene Države, i to u prvom kolu - ali, na žalost, ni jedan od timova nije u takmičenju uspeo da se probije dalje od toga.

Četvrtfinale:
Francuska - Italija 4:3 (sa penalima i produžecima)
Brazil - Danska 3:2
Hrvatska - Nemačka 3:0
Holandija - Argentina 2:1

Polufinale:
Brazil - Holandija 4:3 (sa penalima i produžecima)
Francuska - Hrvatska 2:1

Treće i četvrto mesto:
Hrvatska - Holandija 2:1

Finale:
Francuska - Brazil 3:0
Odigrano 12. juna, na stadionu Francuska (Stade de France) u Parizu, pred 75.000 gledalaca.

SVETSKI ŠAMPION: FRANCUSKA

Japan i Južna Koreja 2002.
Brazilska napadačka linija iz snova - Ronaldo, Rivaldo i Ronaldinjo - nametnula je sopstveni ritam i "zabijala" golove tokom celog Svetskog prvenstva, koje je inače prvo ikada održano u Aziji, i prvo koje se igralo u dve različite države.

Udaljenost, velika vremenska razlika i ulazak novih reprezentacija u svetski fudbalski vrh obeležili su ovaj Svetski kup, prepun iznenađenja. U prvoj utakmici na prvenstvu, dotadašnji šampioni, Francuzi, izgubili su sa 1:0 od "novajlija" iz Senegala! I nije samo Francuska eliminisana u prvom kolu - istu sudbinu doživela su i druga dva favorita, Argentina i Portugalija.

Italiju i Španiju, čuvene "fudbalske nacije", porazila je reprezentacije Južne Koreje, koja se probila do polufinala zahvaljujući fanatičnoj podršci svojih navijača i taktičkom pristupu trenera iz Holandije, Gusa Hidinka.

U finalnom okršaju susreli su se Brazil i Nemačka - bio je to prvi put da dve najuspešnije reprezentacije u istoriji fudbala odmeravaju snage u finalu Svetskog kupa.

Četvrtfinale:
Nemačka - SAD 1:0
Brazil - Engleska 2:1
Turska - Senegal 1:0 (sa produžecima)
Južna Koreja - Španija 5:3 (sa penalima i produžecima)

Polufinale:
Nemačka - Južna Koreja 1:0
Brazil - Turska 1:0

Finale:
Brazil - Nemačka 2:0
Finale je odigrano na stadionu Internacional, u Jokohami, pred 62.029 gledalaca.

SVETSKI ŠAMPION: BRAZIL

Nemačka 2006.
Svetsko prvenstvo u fudbalu 2006. (službeni naziv: 2006 FIFA World Cup Germany™) je bilo 18. svetsko fudbalsko prvenstvo koje se održalo u Nemačkoj od 9. juna do 9. jula 2006 godine. Titulu je osvojila reprezentacija Italije pobedivši reprezentaciju Francuske sa 5-3 posle izvođenja penala, nakon regularnog dela rezultat je glasio 1-1. Reprezentacija Nemačke je osvojila treće, a reprezentacija Portugala četvrto mesto.

U kvalifikacijama za svetsko prvenstvo učestvovalo je 198 reprezentacija, od koji su samo 32 reprezentacije sveta uspele da učestvuju na završnom turniru. Kvalifikacije su trajale od septembra 2004. do novembra 2005. Od svih reprezentacija koje su se kvalifikovale na završni turnir prvenstva samo je reprezentacija Nemačke automatski bila kvalifikovana kao domaćin prvenstva. Ovo prvenstvo se razlikovalo od svih prethodnih prvenstava. U ovom slučaju tadašnji svetski prvak reprezentacija Brazila nije bila direktno kvalifikovana. Ona je morala, kao i druge reprezentacije, da se kvalifikuje kako bi odbranila titulu svetskog prvaka. Po prvi put na svetskom prvenstvu su se pojavile i reprezentacije Angole, Gane, Obale Slonovače, Toga, Trinidada i Tobaga i Ukrajine.

Četvrtfinale:
Nemačka - Argentina 1 - 1, 4 - 2 na penale, posle produžetka
Italija - Ukrajina 3 - 0
Engleska - Portugal 0 - 0, 3 - 1 na penale, posle produžetka
Brazil - Francuska 0 - 1

Polufinale:
Nemačka - Italija 0 - 2 (produžeci)
Portugal - Francuska 0 - 1

Finale:
Italija - Francuska 1 - 1, 5 - 3 na penale, posle produžetaka
Odigrano 09. jula, na Olimpijskom stadionu u Berlinu, pred 69.000 gledalaca.

SVETSKI ŠAMPION: ITALIJA

Južnoafrička republika 2010.

Svetsko prvenstvo u fudbalu 2010. (služebni naziv: 2010 FIFA World Cup South Africa) će biti 19. svetsko fudbalsko prvenstvo koje će se održati između 11. juna i 11. jula 2010. u Južnoafričkoj Republici. Završni turnir u Južnoj Africi biće kulminacija kvalifikacionog procesa koji je počeo avgusta 2007. i uključivao je 204 od ukupno 208 FIFA nacionalnih timova.

Ovo će biti prvi put da domaćin turnira bude jedna Afrička zemlja. Italija brani titulu osvojenu 2006. godine, a učešće na završnom turniru je obezbedila 10. oktobra 2009. Žreb za grupnu fazu Svetskog prvenstva je održan 4. decembra 2009. u Kejptaunu.


U priči od posterima i logoima svetskih prvenstava u fudbalu neizostavno je pomenuti i maskote koje su uveseljavale publiku na stadionuma i oko njih...


Zakumi, maskota predstojećeg XIX svetskog prvenstva

Нема коментара:

Постави коментар